ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

Άγιε μου Βασίλη γεια σου.

Με λένε Αργύρη είμαι τριάντα ετών, παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού τριών μηνών. Άγιε μου καλέ, θα μπορούσα να σου κάνω μία λίστα με χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα. Θα μπορούσε να ξεκινάει από ένα Αυτοκίνητο - SAAB κατά προτίμηση- και θα κατέληγε σε ένα ρολογάκι από τα ακριβά, τα καλά, ξέρεις εσύ. Βλέπεις τα όνειρα των ανθρώπων -πλέον -σχετίζονται με ό,τι ακριβότερο.

Φέτος όμως οι ανάγκες μου άλλαξαν. Ξέρεις, είχα πολύ καιρό να φοβηθώ για κάτι. Φοβάμαι με την αβεβαιότητα του αύριο. Φοβάμαι για την παγκόσμια φτώχεια που μας απειλεί. Φοβάμαι για τους ισχυρούς που γίνονται ισχυρότεροι. Για τους φτωχούς που γίνονται φτωχότεροι. Για τους πολλούς που γίνονται περισσότεροι και για τους λίγους που γίνονται λιγότεροι.

Λυπάμαι για τον πλανήτη. Για την καταστροφή που έρχεται. Για τα δάση που καίγονται και για τα ποτάμια που μολύνονται. Για τα παιδιά που δεν μορφώνονται, για τα παιδιά που ζουν στα φανάρια. Για όλους αυτούς που πεινάνε και δεν έχουν τα στοιχειώδη επιβίωσης.

Ευτυχώς όμως δεν χάνω το χιούμορ μου. Είναι το όπλο μου στα δύσκολα. Εξάλλου και εσύ με γέλιο υποδέχεσαι τα παιδιά.

Ξέρεις κάτι; Το ξέρω ότι δεν υπάρχεις. Αλλά γουστάρω το ψέμα σου. Με κάνει παιδί. Αγνό. Δεν βάζω πια μελομακάρονα στο πιατάκι για να τα φάς όπως θα αφήσεις τα δώρα. Όσο για το SAAB καλό και το HYUNDAI μου. Βέβαια εάν υπάρχεις, λέω εάν, και περνάς από Αμπελόκηπους, και έχεις κάνει όλα τα δώρα σε αυτούς που τα χρειάζονται, τότε θα ήθελα να μου φέρεις:

1. Ένα SONY VAIO.
2. Ένα SAAB
3. Ένα Σπιτάκι στην Φολέγανδρο.(Με Πισινούλα Εννοείται)
4. Ένα BOSS κουστουμάκι.
Για αρχή έτσι;

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

ΑΡΓΥΡΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΦΥΓΕ - - ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΡΘΕ

Πριν απο 6 χρόνια έχασα τον πατέρα μου. Ένας άντρας -άντρακλας χτυπήθηκε απο τον καρκίνο και έλιωσε σαν ενα κερί του εμπορίου, απο αυτά των σούπερ μάρκετ που καίγονται μόλις τα ανάψεις. Τον έλεγαν Γιώργο. Εγώ, τον φώναζα ΧΟΡΧΕ. Μόνο εγώ. Με έκανε οταν ήταν 47. Όταν ήταν 60 ήμουν 13 και ντρεπόμουν πολύ για την διαφορά ηλικίας που είχαμε. Στα 17 μου ήταν 64 και άρχισα να καταλαβαίνω ότι δίπλα μου είχα έναν θησαυρό. Έναν δάσκαλο. Με έμαθε να σκέφτομαι και να πράττω. Να προσφέρω χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα, να αγαπάω τους ανθρώπους και να λατρεύω τις Γυναίκες. Να δίνω τα πάντα στην οικογένειά μου. Να συγχωρώ. Να σεβομαι και όχι να φοβάμαι. Πάντα των ρωτούσαν -μας ζήλευαν -πως ένας εικοσάρης βγαίνει για ποτάκι και συζητά τα πάντα με τον 67αρη πατέρα του. Πάντα έλεγε ότι οι σχέσεις λειτουργούν παράλληλα. Ο ένας ανεβαίνει 10 χρόνια, ο άλλος κατεβαίνει 20 και εκεί που συναντιέστε επικοινωνείς. Δεν μπορείς να πας κάθετα. Συγκρούεσαι. Δύο μέρες πριν πεθάνει έκλαψα με μαύρο δάκρυ. Με όλη μου την Ψυχή. Όταν πέθανε, ήμουν ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου. Λυτρώθηκε........

6 χρόνια, 4 μήνες και 20 ημέρες μετά ήρθε στην ΖΩΗ ένας άλλος Γιώργης. Ο γιος μου. Ο μικρός δεν θα γίνει ποτέ ο ΧΟΡΧΕ. Ίσως του βρω ένα άλλο παρατσούκλι. Ίσως και όχι Δεν έχει σημασία. Δεν θέλω να γίνω ο ήρωας του ούτε θέλω να εκβιάζω την αγάπη του. Δεν θέλω να του υποδείξω την ζωή του. Θέλω να του περάσω μερικές ιδέες του παππού του. Να του δώσω όλο τον θησαυρό που κληρονόμησα. Δεν θέλω να τον κάνω δούλο μου. Δεν τον θέλω υπηρέτη. Δεν θέλω να με γηροκομήσει.

Την ημέρα που γεννήθηκε ο γιος μου, ένοιωσα την απώλεια. Όταν όλα τελείωσαν και βεβαιώθηκα ότι η γυναίκα μου με το παιδί ήταν καλά, βγήκα στο προαύλιο του νοσοκομείου και έκανα ένα τσιγάρο. Το έκανα μαζί του. Ήταν η μόνη φορά που δεν μου φώναξε για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος . Αυτό που τον "έφαγε" δηλαδή. Αυτά ήταν τα δέκα λεπτά μαζί του. Τώρα μπορεί να ξαναγυρίσει στο βασίλειο του και να με παρακολουθεί και να γελά με τα καψόνια που μου κάνει ο μπέμπης. Δεν πειράζει. Ξέρω ότι θα είναι δίπλα μου όταν τον φωνάξω.

Γιατι Εχασε Η Αριστερά....

Blogo- φίλοι καλησπέρα. Ακούω από εχτές για την μεγάλη νίκη της Αριστεράς που επιτέλους έκοψε τη φόρα του δικομματισμού. Πιστεύω ότι μιλάμε για ένα μεγάλο ψέμα. Για να μην παρεξηγηθώ δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου στα ακόλουθα:

1. Ναι, η Αριστερά είναι ανεβασμένη.
2. Ναι, δύο κόμματα της Αριστεράς διπλασίασαν τα ποσοστά τους.
3. Ναι, υπάρχουν 34 Αριστεροί Βουλευτές στη Νέα Βουλή.

Αλλά έχω και σημαντικές απορίες:

* Χτυπάς τον δικομματισμό και παίρνει ποσοστό πάνω από 70%;
* Oι ψηφοφόροι που έχεις είναι συνειδητοποιημένοι;
* Ανάμεσα σε ένα ΠΑΣΟΚ δυνατό ή μια ΝΔ ισχυρή θα πήγαιναν οι αναποφάσιστοι προς την Αριστερά;

Αυτό που εμένα λένε τα αποτελέσματα είναι ότι για να μιλάμε για νίκη της αριστεράς θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστο μία ή δύο τετραετίες, ώστε να δούμε αν θα διατηρήσει και τότε τα ίδια ποσοστά ή ακόμα και αν τα αυξήσει. Βέβαια για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να εκσυγχρονιστεί, να κάνει βαθιές αλλαγές, να γίνει πιο επικοινωνιακή και να έρθει να διεκδικήσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του ΛΑΟΥ( όχι του ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ).

Ο Μικρός Γιωργάκης Άναψε Φωτιές

Καλή Επιτυχία Κύριε Υποψήφιε...

ΛΑΟΣ *

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μονομαχεί με τον Κο Καρατζαφέρη για την αρχηγία του Κόμματος......

Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ ΜΕ ΕΚΑΝΕ "ΜΑΓΚΑ"

Αυτό το blog ξεκίνησε από την ανάγκη μου να επικοινωνήσω με ανθρώπους και να μοιραστώ μαζί τους την χαρά και τις ανησυχίες μου για αυτό το μικρό πλασματάκι που φέρνει η γυναίκα μου στον κόσμο. Τα συναισθήματα είναι πολλά, ανάμικτα και σίγουρα ποικίλλουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο και κυρίως από άνδρα σε άνδρα. Η χαρά διαδέχεται τον φόβο, το άγχος κυριαρχεί, χαίρεσαι και στεναχωριέσαι, απογοητεύεσαι και παίρνεις κουράγιο, αγαπάς και αγαπιέσαι και πολλά πολλά άλλα.

Ε, λοιπόν έχω να πω κάτι. Όλα αυτά είναι μπούρδες. Την Κυριακή το βράδυ, η γυναίκα μου που συνήθως δεν επιδίδεται σε βαρύγδουπες δηλώσεις έρχεται και μου ανακοινώνει οτι την Δευτέρα θα έχω γίνει μπαμπάς. Τα έχασα. Δεν θυμάμαι τί της είπα αλλά θυμάμαι οτι ούτε αγχώθηκα, ούτε φοβήθηκα, ούτε απογοητεύτηκα. Τίποτα . Η "ζωή" πέρασε απο μπροστά μου, μου ζήτησε να συνέλθω, να ξεχάσω τις βλακείες που σκεπτόμουν και με στύλωσε στα πόδια μου.

Τελικά οι πόνοι ήταν παροδικοί. Ο γιατρός ακόμα γελάει, με το τηλεφώνημα μου και τις χαριτωμενιές που του 'έλεγα απο τη αμηχανία μου. Η ιδέα της γέννησης όμως με έκανε δυνατό. Σίγουρο. Ακόμα αγχώνομαι, αλλά έμαθα και κάτι άλλο...Έμαθα να περιμένω για να κρίνω. Να δω για να συμπεράνω. Να πιάσω για να αισθανθώ. Ανατράπηκε όλος ο παρορμητικός χαρακτήρας μου. Αλλά μου άφησε ένα κουσούρι....Ακόμα μετράω!

Η κα Φωφη και η Κα Βουλα

Σήμερα γίνεται μεγάλος ντόρος για δύο μεγάλες πολιτικούς που το στίγμα τους θα μείνει χαραγμένο για χρόνια στα Ελληνικά πολιτικά δρώμενα . Από την μία η Κα Γεννηματά. Αυτοδημιούργητη πολιτικός, ανέβηκε τα -όσα -σκαλοπάτια της ιεραρχίας με το σπαθί της , αφού το δύσμοιρο αυτό κορίτσι δεν εκμεταλλεύτηκε το όνομα του επι σειρά ετών Υπουργού - μπαμπά της και σε μία προσπάθεια να ξανασμίξει με την κουτάλα της εξουσίας αυτός ο κακός Κος ΆΡΕΙΟΣ ΠΆΓΟΣ έκρινε ότι υπάρχει κώλυμα με την υποψηφιότητα της. Όχι φίλοι μου δεν είναι μόνο αυτό...Για άλλη μία φορά, η ΝΔ συνεργάστηκε με το ΚΚΕ χρησιμοποιώντας τους Κλασικούς Υπόγειους τρόπους για να βλάψουν το ΠΑΣΟΚ και το ΦΙΑΤΑΚΙ που πάτησε με δύναμη το ακριβό και ογκώδες ΤΖΙΠ της Δεξιάς(ΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ).

Από την άλλη η Βούλα. Το κορίτσι που έβλεπε τα εμπόδια σαν μικροσκοπικές πετρούλες. Ενίοτε έβλεπε και τις αντιπάλους της να πέφτουν σε αυτά αλλά ποτέ δεν το αναφέρουμε γιατί είμαστε ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ και δεν πρέπει να θίγουμε τις επιτυχίες του 'Εθνους. Αυτό το κορίτσι που- αστεία αστεία - πίστεψε στο όποιο όραμα, το πέταξε αυτό το KID FROM THE US STOYS PENTE DROMOYS. WHY DID YOU DO THAT GEORGE?

Κύριε Παπανδρέου λιγη Ντροπή δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Αρχικά κάνεις τον ΝΤΟΡΟ που ήθελες με την Φώφη αλλά ειλικρινά και πέρα από κάθε κουταμαρίτσα που αναφέρω παραπάνω. Η Βούλα τί σου έφταιξε? Και σε πίστεψε, και στο λάκο με τα φίδια έπεσε(βλ. ΨΩΜΙΑΔΗΣ) κα την θέση της στο ναυτικό έχασε και ρεζίλι την έκανες. ΚΑΚΕ ΓΙΩΡΓΑΚΗ!!!

ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ''1''

Τις προάλλες που προσπαθούσα να δω ειδήσεις, κάπου στο ALTER, άκουσα τον Κο Τράγκα -γνωστό για τα δεξιά του ενίοτε, αισθήματα να λέει ότι όπως ακούγεται σε πολιτικούς κύκλους υπάρχει περίπτωση συνεργασίας ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό το Κο Σημίτη. Επίσης , ο ίδιος δημοσιογράφος ήταν καταπέλτης εναντίον του Πρωθυπουργού παρακαλώντας τον ουσιαστικά να πάει σπίτι του και τον έκρινε ως επικίνδυνο για την χώρα.

Από την άλλη μεριά η εφημερίδα Αυριανή του γνωστού ΌΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ -κου Κουρή χτυπάει το ΠΑΣΟΚ Και τον Κο Παπανδρέου συνεχώς "ανεβάζοντας" παράλληλα την σημερινή κυβέρνηση.

Παράλληλα, κομματικά στελέχη και των δύο κομμάτων, αναφέρουν σε δικούς τους κύκλους ότι στις επόμενες εκλογές(2010), η κάλπη θα βγάλει κυβέρνηση συνασπισμού με στελέχη τα οποία τάσσονται υπέρ της Ε.Ε και δεν είναι φανατικοί με το άνοιγμα προς τις ΗΠΑ που και η Κα Μπακογιάννη επιθυμεί αλλά και ο Κος Παπανδρέου επιδιώκει(απο παιδι θα έλεγα).

Και ρωτάω εγώ ο φτωχός πλην τίμιος ασφαλιστής."ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΓΙΝΕΤΑΙ"?Ποιος δουλεύει ποιον εδώ? Τι σχέδια έχουν μπει επάνω στο τραπέζι?Ποιος θα κρατήσει τις ΗΠΑ έξω από το παιχνίδι και δεν θα έχει συνέπειες? Σε τί κόσμο φέρνω το παιδί μου (άσχετο αλλά επίκαιρο).Η ρωσσία και ο Πούτιν θα μέινουν έξω απο αυτό το παρτυ? Η Αγγλία που αγαπάει τις ΗΠΑ?

ΚΑΛΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ>>>>

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟ

Η θορυβώδικη μεν οργή μας εξερεθίζει, η σιωπηλή δε μας κατατρομάζει.

ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΜΠΑ;

Έταξα στον εαυτό μου να μην ξεφύγω ποτέ από την κεντρική ιδέα του blog. Να αναφέρω δηλαδή μόνο τα συναισθήματα μου για το μικρό που έρχεται και τίποτα άλλο. Αυτό που συμβαίνει όμως τα τελευταία 24ωρα με έκανε να ξεφύγω από τον όρκο μου και να γράψω δυο αράδες.

Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν κάνουν μικρές αηδιαστικές ερωτήσεις που πολλές φορές σε αφήνουν μαλάκα και άλλες φορές σου επισημαίνουν πόσο μαλακας είσαι.

Αναρωτήσου φιλέ bog-αναγνώστη μερικές από τις παιδικές σου ερωτήσεις που ξεκινούν με ένα γιατί!! Ξέρω είναι αναρίθμητες. Τώρα βαλε με το νου σου πόσες και ποιες παιδικές ερωτήσεις ξεκινούν με το τι!! Όλο αυτό το μικρό σεναριάκι ας το τοποθετήσουμε στο 2020. Φαντάσου ένα παιδί 3 ετών επάνω σε ένα ιπτάμενο ποδηλατάκι με στολή ασημένια και πιθανότατα πυρίμαχη να συνομιλεί με τους γονείς του σε μια ερημοποιημενη άνυδρη χώρα βγαλμένη από τα ποιο φανταστικά σκηνικά του HOLLYWOOD.

Μπαμπά τι είναι δέντρο?

Μπαμπά πότε είδες για τελευταία φορά δέντρο?

Καλά ε… Ο μπαμπάς μου έχει δει δέντρα…

Μαμά τι είναι νερό?

Το νερό το πίνατε?

Έλεγα στην γυναίκα μου τις προάλλες ότι στα 18 ρωτούσα τον πατέρα μου γιατί δεν μου παίρνει αυτοκίνητο, γιατί δεν με αφήνει να γυρνάω σπίτι ότι ώρα γουστάρω, γιατί δεν με αφήνει να μπαρκάρω και άλλα τέτοια κουλά… Φοβάμαι ότι ο δικός μου θα ρωτάει : ΜΠΑΜΠΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ ΝΑ ΖΩ ΕΔΩ?

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυβέρνηση που για ακόμα μια φορά δεν έκανε τίποτα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο ΜΑΛΑΚΕΣ είμαστε που σας ψηφίζουμε. Ευχαριστώ την αξιωματική αντιπολίτευση που για άλλη μια φορά περίμενε στην γωνία για να πολιτικοποιήσει το γεγονός. Τέλος ευχαριστώ τα κόμματα της αριστεράς που για ακόμα μια φορά αποδεικνύουν το αρχαίο ρητό Ας τον τρελό στη τρελά του. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τα ΜΜΕ που έχουν αντικαταστήσει τα κόμματα, τις κυβερνήσεις, την δικαιοσύνη και παρακαλώ όλους εσάς που κανονίζετε το μέλλον της οικογενείας μου και το δικό μου……….

ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

ΜΗΝΑΣ 2ος

Σιγά σιγά αρχίζεις και εξοικειώνεσαι με πολλά πράγματα στο γραφείο του γυναικολόγου της γυναίκας σου. Σε μια παρόρμηση σκέψης θα έλεγα ότι ο γυναικολόγος μπορεί να είναι και δικός σου αλλά σίγουρα θα με πείτε υπερβολικό. Και έτσι είναι. Το καλό μετά τα πρώτα πέντε ραντεβού είναι ότι έχεις καταφέρει αρκετά πράγματα. Έχεις κάνει φίλο τον γιατρό, ξέρεις τα κουμπιά του, έχεις διαβάσει άπειρα βιβλία περί εγκυμοσύνης, ξέρεις όλες τις πιθανές αιτίες αποβολής, έχεις σκεφτεί ακόμα και το επάγγελμα του παιδιού σου. Μένει μονό μια μικρή λεπτομέρεια! Δεν έχεις βρεθεί ακόμα αντιμέτωπος με το μικρό alien που βρίσκεται στην κοιλία της γυναίκας σου και δυστυχώς όπως έχω ξαναπεί όχι στην δικιά σου. Σίγουρα αυτό θ αργήσει τουλάχιστο τέσσερεις με πέντε μήνες αλλά κάποια στιγμή σου κτυπάει την πόρτα.

Σε εμάς την χτύπησε μια μέρα του Φλεβάρη που στην Αθήνα γινόταν κατακλυσμός και από την βροχή δεν μπορούσες να δεις στα δυο μέτρα. Η μέρα ήταν διαφορετική έτσι κι αλλιώς. Το ραντεβού μας ήταν κανονισμένο για να ακούσουμε την κάρδια του μπέμπη μας. Θα ήταν περιττό να σας αναφέρω ότι η αγωνία μας χτύπαγε κόκκινο. Στο χολ του ιατρείου είχαμε πιάσει και οι δυο έναν καναπέ και καθόμασταν αμίλητοι. Για ακόμα μια φορά η αναμονή του πεντάλεπτου φαινόταν αιώνας. Ώσπου ήρθε η μεγάλη στιγμή.

Με το που άνοιξε το μηχάνημα και έγιναν οι απαραίτητες ρυθμίσεις ακούστηκε ο πιο ωραίος θόρυβος του κόσμου, ο όποιος κοσμεί και το κινητό μου σαν ήχος κλήσης και κατάφερε να μας αλλάξει την ψυχολογία όχι μονό σαν ζευγάρι αλλά και σαν ανεξάρτητες οντότητες. Το alien που λέγαμε ήταν ζωντανό και μας το απέδειξε με 147 χτύπους το λεπτό. Το πιο ωραίο ποδοβολητό της ζωής μου. Ναι, τώρα ήμασταν σίγουροι ότι υπήρχε παιδί που ήταν ζωντανό και υγιές. Το δικό μας παιδί. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομερειες.

Μηνας 1ος

Δευτέρα 4/2/2007. Το ραντεβού έχει ήδη κλειστεί. Η ανυπομονησία η δική μου όσο και της γυναίκας μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Αλλά ποιος ασχολείται με την γυναίκα μου τώρα.! Εδώ θα γίνω μπαμπάς. Αν υπήρχαν συμβόλαια ιδιοκτησίας μπορεί να είχα ήδη κινήσει διαδικασίες μεταβίβασης.

Περιττό θα ήταν να αναφέρω ότι η απόσταση Αμπελόκηποι – Αργυρούπολη μου φάνηκε μικρότερη και από την απόσταση από το σπίτι μέχρι τον ψιλικατζή. Το μόνο που δεν είχα υπολογίσει ήταν η αναμονή στο ιατρικό κέντρο που πήγαμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε παραπάνω από 5 λεπτά αλλά κάθε λεπτό φαινόταν σαν να περνούσε μία ώρα και κάτι. Παρόμοιο με την σκοπιά στο στρατό. Κοιτάς το ρολόι 11:00. Το κοιτάς μετά από λίγο και ενώ είσαι σίγουρος ότι είναι 11:10 τουλάχιστον, αυτό λέει 11:07. Για όσους γνωρίζουν από στρατό, και το ένα λεπτό μετράει.

Ξαφνικά βγαίνει ένας κύριος ψηλός – καλοσυνάτος που μας κέρδισε από το πρώτο λεπτό. Είναι ο τύπος ανθρώπου που άνετα εμπιστεύεσαι το παιδί σου. Με την ψυχολογία που είχα εγώ εκείνη την ημέρα κάθε κίνηση, κάθε λέξη ήταν αρκετή για να μισήσω ή να λατρέψω τον οποιοδήποτε. Τον τυπάκο τον συμπάθησα στο λεπτό.

Μας μίλησε σαν να μας ξέρει χρόνια. Χρησιμοποιούσε λόγια για το μικρό που άγγιζαν όλα αυτά τα συναισθήματα που είχαμε με την γυναίκα μου για αυτό το μικρό πλάσμα που ζούσε στην κοιλιά της και δυστυχώς όχι στην δικιά μου.

Μετά όλα αυτά τα τυπικά και θεωρητικά που με άφηναν σχεδόν παγερά αδιάφορο εκείνη την ώρα πήγαμε στον υπέρηχο. Η μεγάλη στιγμή ήρθε. Ήμουν αντικριστά με το παιδί μου. Ή κάτι σαν παιδί μου γιατί αυτό που είχα απέναντι μου έμοιαζε πιο πολύ με μια φακή ή ένα μεσαίο φασόλι παρά με παιδί.

Αυτό το φασόλι έμελε να σημαδέψει την ζωή μου. Με έβαλε σε σκέψεις. Με έκανε να σκέπτομαι μόνο θετικά. Ανακάλυψα πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα. Αποφάσιζα να κινηθώ γρήγορα. Στην δουλειά μου έγινα λίγο παραγωγικότερος. Σκέφτηκα να πιάσω και μία δεύτερη. Να αλλάξω αυτοκίνητο. Ήθελα να κάνω επενδύσεις. Ακόμα και να του κλείσω μια θέση στο Αμερικανικό κολλέγιο ώστε να του εξασφαλίσω την καλύτερη μόρφωση.

Ήμουν αλλού. Το μυαλό μου πέταγε στους ρυθμούς που κτύπαγε η καρδιά του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία στιγμή. Την ώρα που εξακριβώναμε με την γυναίκα μου το χαρμόσυνο χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ένας φίλος ο οποίος μου συζητούσε ένα πρόβλημα του ασήμαντο μπροστά στην χαρά μας. Δεν άκουγα τίποτα. Σαν να μην υπήρχε. Μετά του ζήτησα συγγνώμη και του εξήγησα. Έτσι ήμουν εκείνη την περίοδο.

Πρόλογος ή κάτι τέτοιο…

Είναι κάποιες στιγμές που σε σημαδεύουν. Στον άντρα υπάρχουν πολλές από αυτές που αν ξεκινήσω να τις απαριθμώ ίσως χρειαστώ ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Ευτυχώς για τον αντρικό πληθυσμό όμως δεν θα ασχοληθώ με όλες γιατί και θα βγω εκτός θέματος αλλά και θα πλήξω θανάσιμα το αντρικό φύλλο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο μου ερώτα, πως έριξα στο κρεβάτι την πρώτη γυναίκα –χωρίς χρήση βίας, την πρώτη μέρα στο στρατό, την πρόταση γάμου και την αποδοχή της, την πρώτη μέρα στην δουλεία , την πρώτη βόλτα με το καινούργιο αυτοκίνητο. Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο θα θυμηθώ το πρώτο ποδήλατο- που διάλεξα μόνος, το SUBBUTEO και το ΑΤΑΡΙ.
Όμως υπάρχει κάτι άλλο πιο δυνατό και πιο μεγάλο. Πιο μεγάλο και από την πρώτη συμπλήρωση του άλμπουμ με τα χαρτάκια ΠΑΝΙΝΗ, από την συλλογή ΛΟΥΚΙ ΛΟΥΚ ακόμα και από το τηλέφωνο που δήχθηκα από ένα μεγάλο ερώτα.
Φεβρουάριος του 2007 και ενώ σαν γνήσιο αρσενικό βλέπω με την γυναίκα μου «Βέρα στο Δεξί», μου πετά την μαγική φράση. «Δεν θέλω να τρομάξεις αλλά έχω καθυστέρηση». Εκεί άρχισαν όλα. Ο εγκέφαλος μου που δεν φημίζεται για ην δυνατή του μνήμη έκανε ένα ωραιότατο delete. Στιγμές όπως η πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι για να μείνω μόνος, η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο και οι αλήτικες βόλτες στην παραλιακή με τους φίλους έγιναν παρελθόν. Ξαφνικά νοιώθεις άλλος άνθρωπος.
Σε δέκα λεπτά είχα ήδη διακτινιστεί στο φαρμακείο και είχα αγοράσει δυο τεστ εγκυμοσύνης. Υπερβολή θα πείτε! Δύο; Ναι δυο, γιατί όπως λέει και ένας φίλος καλύτερα να πετάξουμε παρά να πεινάσουμε.
Γυρνώ σπίτι γρηγορότερα και από τον Κεντέρη. Νομίζω ότι αν με έβλεπε ο Τζέκος είχα σίγουρο το συμβόλαιο και πιο σίγουρο το μετάλλιο. Θα γίνω μπαμπάς. Τέρμα τα μπιρονια, τέρμα οι βόλτες με το αμάξι και το μαλμπορακι στο στόμα, τέρμα οι διακοπές με το SUZUKAKI τέρμα τα τρελά γκάζια.
Βουρ για τον γιατρό