Τετάρτη, Μαρτίου 19

ΛΟΥΚΕΤΟ ΤΩΡΑ........



Ένα από τα καλά που έχει η πατρότητα είναι οτι με σχετικά λίγη υπομονή, διευρύνεις το ωράριο σου και αυτόματα αυξάνεται η μέρα σου. Ένα απο τα κακά της πατρότητας είναι οτι το διευρυμένο αυτό ωράριο πολλές φορές σε φέρνει μπροστά στην τηλεόραση και συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να παρακολουθεί ότι μαλακία κυκλοφορεί, να την τρως αβίαστα, απορημένος αν τελικά μαλάκας είναι αυτός που παράγει την μαλακία ή αυτός που την τρώει.
Κάπως έτσι ένιωσα το βράδυ του Σαββάτου όταν σε ένα μακρόσυρτο zapping έπεσα πάνω στον "εξαίρετο" αυτόν Δημοσιογράφο επ΄ονόματι ΦΙΛΙΠΠΟ ΚΑΜΠΟΥΡΗ και την "καταπληκτική εκπομπή" του στο κανάλι ΈΞΤΡΑ 3. καλεσμένοι στην εκπομπή αυτή ήταν όπως είναι κατανοητό, η ΣΑΡΑ, Η ΜΑΡΑ, ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ και ο Εθνικός Σταρ ο οποίος αν δεν το ξέρατε παντρεύεται έναν άντρα πολυεκατομμυριούχο.
Βασικό θέμα της εκπομπής ήταν ο γάμος του κυρίου Ευαγγελόπουλου, οι καλεσμένοι και ο χώρος που θα γίνει η δεξίωση. Το θέμα δεν είναι όλο το gay σκηνικό που μας πλασάρουν, το οποίο εντέλει μπορεί να μην ταιριάζει στα γούστα μου αλλά δεν με ενοχλεί, αλλά η κατινιά, η φτήνια και ο μηδενισμός των αρχών που βγαίνει από όλο αυτό το σκηνικό. Δεν είμαι ηθικολόγος και δεν είμαι πουριτανός. Γαμώ το κέρατο μου όμως, δεν γουστάρω να παίζονται μαλακίες στη ελληνική τηλεόραση να τις βλέπουν παιδιά, και οι μαλάκες αυτοί να διαμορφώνουν κλίμα και άποψη.
Για να σας προλάβω θα πώ μόνο αυτό. Η δύναμη δυστυχώς δεν είναι το τηλεκοντρόλ ούτε η πρίζα. Δύναμη έχει το ΕΣΡ να βάλει πρόστιμα και να κλείσει στόματα. ΝΑΙ! Τόσο χουντικά και τόσο απλά.

Δευτέρα, Μαρτίου 10

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ....

Αγαπητοί φίλοι, καλή Σαρακοστή σε όλους. Νηστευοντες, Πιστεύοντες και μη.

Μετά από πολύ καιρό αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να περάσουμε ένα τριημεράκι στο πατρικό μου. Ξέρετε τώρα...Η μανούλα να είναι καλά, όλα στο πιάτο τα είχα...ANYWAY....

Εχτές το βράδυ, προσπαθώντας να κοιμηθώ και κυρίως να χωνέψω κάτι ζουμπουρλούδικα σουβλάκια που τσάκισα έπεσε το μάτι μου σε ένα περίεργο κουτί στην βιβλιοθήκη. Φυσικά το άνοιξα και με όλη την αδιακρισία που με χαρακτηρίζει το ψαχούλεψα. Μέσα σε αυτό το κουτάκι υπήρχαν φωτογραφίες δικές μου από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον στρατό. Φωτογραφίες με παλιές αγάπες, καψούρες, γράμματα και αφιερώσεις και παρόμοια τέτοια καλούδια τα οποία με κρατήσανε ξύπνιο μέχρι αργά το βράδυ. Το πρωί έμαθα ότι η σοφή μανούλα τα πήρε από το δωμάτιο μου και τα έβαλε εκεί για να μην τα δει η γυναίκα μου....

Σε τρεις ωρίτσες μέσα έκανα ένα από τα καλύτερα flash back της ζωής μου. Θυμήθηκα την Αλέκα, την Μάγκι, την Audrey και την Χριστίνα. τον Θάνο, τον Γιώργο και τον Ανδρέα που όλο τα λέμε και τους είδα τελευταία φορά το 2001. Θυμήθηκα τον Ίλαρχο μου στην Σαμοθράκη, που με πήγαινε με χίλια και μερικά ΕΠΥ που ούτε να τα φτύσω δεν αξίζουν. Είδα την σαρδελίτσα του δεκανέα που είχα στον στρατό. Βρήκα μια κασέτα που σε μια καλλιτεχνική έξαρση γράψαμε με τον Νικόλα που είναι τώρα στην Αμερική.

Αφού τα είδα όλα και μου έφυγε και η καούρα πήγα στο κρεββατάκι μου χαμογελαστός. Με που μπήκα στο δωμάτιο, ο μικρός με πήρε χαμπάρι και κουνώντας τα χεράκια του με καλωσόρισε στο δικό μου σήμερα θυμίζοντάς μου ότι δεν υπάρχει χτες.

Του χαμογέλασα και τον φίλησα για καληνύχτα. Ξάπλωσα δίπλα στη γυναίκα μου και κοιμήθηκα αμέσως. Τι ωραία που είναι η ζωή. Σταματάς κάπου, ξεκινάς και πας για κάτι άλλο μα οι αφετηρίες μένουν εκεί να σου προσδιορίζουν το ταξίδι χωρίς να μπορείς να ξαναγυρίσεις σε αυτές.....

Καλή Σαρακοστή

Τετάρτη, Μαρτίου 5

Τρίτη, Μαρτίου 4

ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΜΑΧΗ...

Ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε αυτή την ζωή είναι οι προκλήσεις. Ο φίλος μου ο subir με προκάλεσε και αναπόφευκτα πρέπει να απαντήσω. Ο βούρκος δυστυχώς δεν έχει πάτο.