ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ....

Αγαπητοί φίλοι, καλή Σαρακοστή σε όλους. Νηστευοντες, Πιστεύοντες και μη.

Μετά από πολύ καιρό αποφασίσαμε με την γυναίκα μου να περάσουμε ένα τριημεράκι στο πατρικό μου. Ξέρετε τώρα...Η μανούλα να είναι καλά, όλα στο πιάτο τα είχα...ANYWAY....

Εχτές το βράδυ, προσπαθώντας να κοιμηθώ και κυρίως να χωνέψω κάτι ζουμπουρλούδικα σουβλάκια που τσάκισα έπεσε το μάτι μου σε ένα περίεργο κουτί στην βιβλιοθήκη. Φυσικά το άνοιξα και με όλη την αδιακρισία που με χαρακτηρίζει το ψαχούλεψα. Μέσα σε αυτό το κουτάκι υπήρχαν φωτογραφίες δικές μου από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον στρατό. Φωτογραφίες με παλιές αγάπες, καψούρες, γράμματα και αφιερώσεις και παρόμοια τέτοια καλούδια τα οποία με κρατήσανε ξύπνιο μέχρι αργά το βράδυ. Το πρωί έμαθα ότι η σοφή μανούλα τα πήρε από το δωμάτιο μου και τα έβαλε εκεί για να μην τα δει η γυναίκα μου....

Σε τρεις ωρίτσες μέσα έκανα ένα από τα καλύτερα flash back της ζωής μου. Θυμήθηκα την Αλέκα, την Μάγκι, την Audrey και την Χριστίνα. τον Θάνο, τον Γιώργο και τον Ανδρέα που όλο τα λέμε και τους είδα τελευταία φορά το 2001. Θυμήθηκα τον Ίλαρχο μου στην Σαμοθράκη, που με πήγαινε με χίλια και μερικά ΕΠΥ που ούτε να τα φτύσω δεν αξίζουν. Είδα την σαρδελίτσα του δεκανέα που είχα στον στρατό. Βρήκα μια κασέτα που σε μια καλλιτεχνική έξαρση γράψαμε με τον Νικόλα που είναι τώρα στην Αμερική.

Αφού τα είδα όλα και μου έφυγε και η καούρα πήγα στο κρεββατάκι μου χαμογελαστός. Με που μπήκα στο δωμάτιο, ο μικρός με πήρε χαμπάρι και κουνώντας τα χεράκια του με καλωσόρισε στο δικό μου σήμερα θυμίζοντάς μου ότι δεν υπάρχει χτες.

Του χαμογέλασα και τον φίλησα για καληνύχτα. Ξάπλωσα δίπλα στη γυναίκα μου και κοιμήθηκα αμέσως. Τι ωραία που είναι η ζωή. Σταματάς κάπου, ξεκινάς και πας για κάτι άλλο μα οι αφετηρίες μένουν εκεί να σου προσδιορίζουν το ταξίδι χωρίς να μπορείς να ξαναγυρίσεις σε αυτές.....

Καλή Σαρακοστή