Είναι κάποιες στιγμές που σε σημαδεύουν. Στον άντρα υπάρχουν πολλές από αυτές που αν ξεκινήσω να τις απαριθμώ ίσως χρειαστώ ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Ευτυχώς για τον αντρικό πληθυσμό όμως δεν θα ασχοληθώ με όλες γιατί και θα βγω εκτός θέματος αλλά και θα πλήξω θανάσιμα το αντρικό φύλλο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο μου ερώτα, πως έριξα στο κρεβάτι την πρώτη γυναίκα –χωρίς χρήση βίας, την πρώτη μέρα στο στρατό, την πρόταση γάμου και την αποδοχή της, την πρώτη μέρα στην δουλεία , την πρώτη βόλτα με το καινούργιο αυτοκίνητο. Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο θα θυμηθώ το πρώτο ποδήλατο- που διάλεξα μόνος, το SUBBUTEO και το ΑΤΑΡΙ.
Όμως υπάρχει κάτι άλλο πιο δυνατό και πιο μεγάλο. Πιο μεγάλο και από την πρώτη συμπλήρωση του άλμπουμ με τα χαρτάκια ΠΑΝΙΝΗ, από την συλλογή ΛΟΥΚΙ ΛΟΥΚ ακόμα και από το τηλέφωνο που δήχθηκα από ένα μεγάλο ερώτα.
Φεβρουάριος του 2007 και ενώ σαν γνήσιο αρσενικό βλέπω με την γυναίκα μου «Βέρα στο Δεξί», μου πετά την μαγική φράση. «Δεν θέλω να τρομάξεις αλλά έχω καθυστέρηση». Εκεί άρχισαν όλα. Ο εγκέφαλος μου που δεν φημίζεται για ην δυνατή του μνήμη έκανε ένα ωραιότατο delete. Στιγμές όπως η πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι για να μείνω μόνος, η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο και οι αλήτικες βόλτες στην παραλιακή με τους φίλους έγιναν παρελθόν. Ξαφνικά νοιώθεις άλλος άνθρωπος.
Σε δέκα λεπτά είχα ήδη διακτινιστεί στο φαρμακείο και είχα αγοράσει δυο τεστ εγκυμοσύνης. Υπερβολή θα πείτε! Δύο; Ναι δυο, γιατί όπως λέει και ένας φίλος καλύτερα να πετάξουμε παρά να πεινάσουμε.
Γυρνώ σπίτι γρηγορότερα και από τον Κεντέρη. Νομίζω ότι αν με έβλεπε ο Τζέκος είχα σίγουρο το συμβόλαιο και πιο σίγουρο το μετάλλιο. Θα γίνω μπαμπάς. Τέρμα τα μπιρονια, τέρμα οι βόλτες με το αμάξι και το μαλμπορακι στο στόμα, τέρμα οι διακοπές με το SUZUKAKI τέρμα τα τρελά γκάζια.
Βουρ για τον γιατρό
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο μου ερώτα, πως έριξα στο κρεβάτι την πρώτη γυναίκα –χωρίς χρήση βίας, την πρώτη μέρα στο στρατό, την πρόταση γάμου και την αποδοχή της, την πρώτη μέρα στην δουλεία , την πρώτη βόλτα με το καινούργιο αυτοκίνητο. Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο θα θυμηθώ το πρώτο ποδήλατο- που διάλεξα μόνος, το SUBBUTEO και το ΑΤΑΡΙ.
Όμως υπάρχει κάτι άλλο πιο δυνατό και πιο μεγάλο. Πιο μεγάλο και από την πρώτη συμπλήρωση του άλμπουμ με τα χαρτάκια ΠΑΝΙΝΗ, από την συλλογή ΛΟΥΚΙ ΛΟΥΚ ακόμα και από το τηλέφωνο που δήχθηκα από ένα μεγάλο ερώτα.
Φεβρουάριος του 2007 και ενώ σαν γνήσιο αρσενικό βλέπω με την γυναίκα μου «Βέρα στο Δεξί», μου πετά την μαγική φράση. «Δεν θέλω να τρομάξεις αλλά έχω καθυστέρηση». Εκεί άρχισαν όλα. Ο εγκέφαλος μου που δεν φημίζεται για ην δυνατή του μνήμη έκανε ένα ωραιότατο delete. Στιγμές όπως η πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι για να μείνω μόνος, η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο και οι αλήτικες βόλτες στην παραλιακή με τους φίλους έγιναν παρελθόν. Ξαφνικά νοιώθεις άλλος άνθρωπος.
Σε δέκα λεπτά είχα ήδη διακτινιστεί στο φαρμακείο και είχα αγοράσει δυο τεστ εγκυμοσύνης. Υπερβολή θα πείτε! Δύο; Ναι δυο, γιατί όπως λέει και ένας φίλος καλύτερα να πετάξουμε παρά να πεινάσουμε.
Γυρνώ σπίτι γρηγορότερα και από τον Κεντέρη. Νομίζω ότι αν με έβλεπε ο Τζέκος είχα σίγουρο το συμβόλαιο και πιο σίγουρο το μετάλλιο. Θα γίνω μπαμπάς. Τέρμα τα μπιρονια, τέρμα οι βόλτες με το αμάξι και το μαλμπορακι στο στόμα, τέρμα οι διακοπές με το SUZUKAKI τέρμα τα τρελά γκάζια.
Βουρ για τον γιατρό
